Onderweg naar huis
Door: Frank en Hilda
Blijf op de hoogte en volg Hilda Brandenburg
14 Februari 2014 | Myanmar, Rangoon
Hallo allemaal,
dit is ons laatste stukje voor wat betreft deze vakantie.
Vanavond vliegen we van Yangon naar Bangkok, en morgenochtend vliegen we daar vandaan weer naar huis.
In Yangon zitten we op dit moment in een restaurant op de 20e verdieping van een gebouw waar we in spanning zitten te wachten op het brandalarm dat om 4 uur zou loeien maar inmiddels is het kwart over 4 en ik ben bang dat het alarm het niet doet. Ik hoop dat het alarm ook niet gaat werken want of we het gaan redden? (20 verdiepingen afdalen met de trap met een paar wijntjes en biertjes in de benen ;-) tsja.)
Ons vorige verslag eindigde bij aankomst in Mandalay. We zijn een dag de stad in geweest en vonden het eigenlijk niet erg de moeite waard. Wat wel leuk was was een dagtocht naar Pyin Oo Lwin, een stadje in de bergen waar de Britten vroeger de hitte van de vlakte probeerden te ontvluchten. Veel koloniale huizen in Tudor stijl en een mooie botanische tuin.
Vanuit Mandalay zijn we naar Kalaw afgereisd. Daar hebben we een olifanten opvangkamp bezocht. In dit privé kamp worden bejaarde of zieke olifanten opgevangen die hun leven lang in de bosbouw hebben gewerkt. Deze olifanten lopen vrij in een natuurgebied maar in de ochtenduren worden ze opgehaald door de mahmut, de olifantenverzorger, waarna ze door de dierenarts onderzocht worden en eventueel medicatie krijgen. Vervolgens worden de olifanten door toeristen gevoerd en gewassen en in ruil mogen de toeristen een kort ritje maken, zonder zadel. We hadden het voorrecht om dit mee te maken want dit is maar voor 25 personen per dag toegankelijk. Het is zo ongelooflijk bijzonder om zo direct met een zo'n groot dier contact te hebben! In het water liggen ze heerlijk te genieten. Het ritje was ook helemaal super. Als onderdeel van het programma hebben we ook nog een teak boom geplant in het kader van de herbebossing en daarna moesten we helaas afscheid nemen.
Om naar het Inle meer te komen hebben we de trein genomen. Over een tocht van zo'n 60 km hebben we toch een dikke 3 uur gedaan. Wat een tocht! Het uitzicht is prachtig, er zaten geen ramen in de trein dus foto's maken ging heel prima. de trein ging dus niet zo snel dus alle tijd van de omgeving te genieten. Een paar keer leek de trein echter te ontsporen maar met een gangetje van maximaal 20 km per uur kan er toch niets gebeuren hadden we samen gedacht, en dat is ook zo, geen ontsporingen dus!
Voordat we naar het Inle meer gingen hebben we wel een hotel geboekt. We hoorden al verhalen over veel volle hotels en op straat slapen, het is ons nog nooit gebeurd, dat moesten we maar voorkomen.
Myanmar trekt momenteel heel veel toeristen en de vraag is soms groter dan het aanbod qua hotels. Overal worden in dit land nieuwe hotels gebouwd. Het hotel dat wij hadden was pas 6 dagen geopend.
Ik ben bang dat de toeristenstroom over 5 jaar zo groot is dat het dan een heel ander Myanmar is dan wat wij nu gezien hebben.
Op het Inle meer hebben we een mooie boottocht gemaakt. We zijn bij een grote markt geweest, we hebben een lotus- en zijdeweverij bezocht, een smederij, een sigarenfabriekje en een tempelcomplex. Ook hebben we ergens onderweg geluncht, ik had gevulde vis uit het meer, erg lekker. Op de terugweg zijn we nog langs de drijvende moestuinen gevaren, voordeel is, je hoeft nooit water te geven. Om al die attracties zitten zeer veel souvenirverkopers ofwel, het wel erg toeristisch, ik ben benieuwd hoe dit er over 5 jaar uit ziet.
De laatste dagen hebben we doorgebracht in Ngapali, een mooi palmenstrand aan de Golf van Bengalen.
We hebben zeker anderhalve dag op het strand doorgebracht, en dat is heel veel voor ons want dat hebben we nog nooit gedaan. We hebben een prachtige strandwandeling gemaakt en lekker gezwommen in niet koud maar lekker warm zeewater. Met verbrande kuiten en schouders hebben we vanmorgen een vlucht genomen naar Yangon. Het is dus Valentijnsdag, daar kwamen we achter nadat we bij boarden een roos in onze handen kregen gedrukt van de stewardess, heel lief.
Bedankt voor alle reacties de afgelopen weken.
Tot snel.
Liefs,
Frank en Hilda
dit is ons laatste stukje voor wat betreft deze vakantie.
Vanavond vliegen we van Yangon naar Bangkok, en morgenochtend vliegen we daar vandaan weer naar huis.
In Yangon zitten we op dit moment in een restaurant op de 20e verdieping van een gebouw waar we in spanning zitten te wachten op het brandalarm dat om 4 uur zou loeien maar inmiddels is het kwart over 4 en ik ben bang dat het alarm het niet doet. Ik hoop dat het alarm ook niet gaat werken want of we het gaan redden? (20 verdiepingen afdalen met de trap met een paar wijntjes en biertjes in de benen ;-) tsja.)
Ons vorige verslag eindigde bij aankomst in Mandalay. We zijn een dag de stad in geweest en vonden het eigenlijk niet erg de moeite waard. Wat wel leuk was was een dagtocht naar Pyin Oo Lwin, een stadje in de bergen waar de Britten vroeger de hitte van de vlakte probeerden te ontvluchten. Veel koloniale huizen in Tudor stijl en een mooie botanische tuin.
Vanuit Mandalay zijn we naar Kalaw afgereisd. Daar hebben we een olifanten opvangkamp bezocht. In dit privé kamp worden bejaarde of zieke olifanten opgevangen die hun leven lang in de bosbouw hebben gewerkt. Deze olifanten lopen vrij in een natuurgebied maar in de ochtenduren worden ze opgehaald door de mahmut, de olifantenverzorger, waarna ze door de dierenarts onderzocht worden en eventueel medicatie krijgen. Vervolgens worden de olifanten door toeristen gevoerd en gewassen en in ruil mogen de toeristen een kort ritje maken, zonder zadel. We hadden het voorrecht om dit mee te maken want dit is maar voor 25 personen per dag toegankelijk. Het is zo ongelooflijk bijzonder om zo direct met een zo'n groot dier contact te hebben! In het water liggen ze heerlijk te genieten. Het ritje was ook helemaal super. Als onderdeel van het programma hebben we ook nog een teak boom geplant in het kader van de herbebossing en daarna moesten we helaas afscheid nemen.
Om naar het Inle meer te komen hebben we de trein genomen. Over een tocht van zo'n 60 km hebben we toch een dikke 3 uur gedaan. Wat een tocht! Het uitzicht is prachtig, er zaten geen ramen in de trein dus foto's maken ging heel prima. de trein ging dus niet zo snel dus alle tijd van de omgeving te genieten. Een paar keer leek de trein echter te ontsporen maar met een gangetje van maximaal 20 km per uur kan er toch niets gebeuren hadden we samen gedacht, en dat is ook zo, geen ontsporingen dus!
Voordat we naar het Inle meer gingen hebben we wel een hotel geboekt. We hoorden al verhalen over veel volle hotels en op straat slapen, het is ons nog nooit gebeurd, dat moesten we maar voorkomen.
Myanmar trekt momenteel heel veel toeristen en de vraag is soms groter dan het aanbod qua hotels. Overal worden in dit land nieuwe hotels gebouwd. Het hotel dat wij hadden was pas 6 dagen geopend.
Ik ben bang dat de toeristenstroom over 5 jaar zo groot is dat het dan een heel ander Myanmar is dan wat wij nu gezien hebben.
Op het Inle meer hebben we een mooie boottocht gemaakt. We zijn bij een grote markt geweest, we hebben een lotus- en zijdeweverij bezocht, een smederij, een sigarenfabriekje en een tempelcomplex. Ook hebben we ergens onderweg geluncht, ik had gevulde vis uit het meer, erg lekker. Op de terugweg zijn we nog langs de drijvende moestuinen gevaren, voordeel is, je hoeft nooit water te geven. Om al die attracties zitten zeer veel souvenirverkopers ofwel, het wel erg toeristisch, ik ben benieuwd hoe dit er over 5 jaar uit ziet.
De laatste dagen hebben we doorgebracht in Ngapali, een mooi palmenstrand aan de Golf van Bengalen.
We hebben zeker anderhalve dag op het strand doorgebracht, en dat is heel veel voor ons want dat hebben we nog nooit gedaan. We hebben een prachtige strandwandeling gemaakt en lekker gezwommen in niet koud maar lekker warm zeewater. Met verbrande kuiten en schouders hebben we vanmorgen een vlucht genomen naar Yangon. Het is dus Valentijnsdag, daar kwamen we achter nadat we bij boarden een roos in onze handen kregen gedrukt van de stewardess, heel lief.
Bedankt voor alle reacties de afgelopen weken.
Tot snel.
Liefs,
Frank en Hilda
-
14 Februari 2014 - 12:53
Mieke:
Yes... nou mag ik weer meedoen met de verslagen. Mens wat een gebeurtenissen allemaal hebben jullie meegemaakt.
Maar misschien kun je over 5 jaar toch nog eens teruggaan. Goede reden toch om te zien hoe het dan is.
Nogmaals een fijne reis terug en groetjes
mieke en louis -
14 Februari 2014 - 13:58
Marjolein En Evert Schouten:
Schitterend idee Frank zo'n olifant als vervoersmiddel. Weet dat je niets moet hebben van het (besturen) van andere vervoersmiddelen en dit is wel een goed alternatief. Heb op google gezocht waar de rem van zo'n beest zit, maar dat stond nergens. Minpuntje dus ! -
14 Februari 2014 - 17:12
Paula:
Hoi Hilda en Frank.
Goede reis terug en ik zie jullie binnenkort.
Mooie foto van die trein, net als in de film.
De mooiste foto is die waar jij de olifant aait bij de boom, prachtig.
Tot snel groetjes ons -
14 Februari 2014 - 21:31
Jacob:
Hoi Frank en Hilda,
Wat een belevenissen allemaal.
Een hele goede reis terug en tot snel.
Groeten Jacob -
15 Februari 2014 - 19:06
Elly:
Echt kicken hoor, ziet er weer fantastisch uit. En het verzorgen en vertroetelen van de olifanten, boffen en heerlijk.
Een hele goede terugreis, en we zijn zeer benieuwd naar de films, foto's en dia's.
Hartelijke groeten
-
17 Februari 2014 - 20:03
Aryan:
Wat een geweldige plaatjes weer!
Zijn jullie inmiddels weer thuis?
Spreek jullie gauw weer
Groet Aryan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
