De Tropen

Hallo allemaal,

Onze reis loopt helaas ten einde. Wederom komen we tijd tekort, dus filosoferen Frank en ik nu al weer over onze volgende reis in Australië. Dan huren/ kopen we een 4-wheeldrive en gaan we “off the beaten track”! (Annemieke, dan eindigen we in Perth de volgende keer!)

Op dit moment zitten we een paar honderd kilometer onder Cairns (daar zullen we in het vliegtuig richting thuis stappen) en dus zitten we inmiddels in de Tropen. Twee maanden geleden heeft hier een cycloon ontzettend huisgehouden en de gevolgen hiervan zijn nog duidelijk zichtbaar. Regenwouden die normaal nauwelijks zon doorlaten zijn totaal verwoest (alles boven de 10 meter is weg, alleen kale stammen) en laten al het zonlicht door dat er is (normaal gesproken is het redelijk donker in het regenwoud).

Jammer genoeg hebben we niet veel zon maar het is droog en warm. De campingeigenaar vertelde net dat dit de eerste dag in 2 maanden tijd was dat het droog was, hebben wij even mazzel. Eerst dus een cycloon en daarna hevige regenval met als gevolg gigantische overstromingen, dat doet de wegen geen goed. Overal wordt aan de weg gewerkt en de meeste hoofdwegen zijn weer open maar het is oppassen geblazen. Vaak enorme kuilen in de weg en daar wil je niet in rijden.

Ons laatste bericht kwam vanuit Chinchilla. We zijn daarvandaan doorgereden naar Carnavon Gorge National Park. De weg daarheen is voor een groot deel niet geasfalteerd maar het zou te rijden moeten zijn met een normale auto. We moesten wel de weersberichten in de gaten houden aldus een dame van het visitorscentrum. Bij te veel regen wordt die weg onbegaanbaar. Het had de nacht ervoor aardig geregend maar we besloten het er maar op te gokken. Voor ons reed een Volkswagenbusje en we dachten: ”Als die het kan, kunnen wij het ook!”
Het kon ook maar het was niet gemakkelijk. De kleiachtige ondergrond was op sommige stukken aardig kapot gereden waardoor je ontzettend heen en weer gleed. Ik had het idee dat onze achterwielen er soms sneller wilden zijn dan de voorwielen maar ik heb de wagen onder controle gehouden en we zijn heelhuids aangekomen. Naast glibberige wegen waren er delen van de weg overstroomd (ze bouwen hier vaak geen bruggen maar maken een betonnen bedding door de rivier, die is vaak helemaal droog, maar soms heel vol met water!) en het lukte steeds (soms ternauwernood) om daar doorheen te komen. Opgelucht kwamen we aan op de camping waar ze ons vertelden dat het weer zou verbeteren dus zou de terugweg gemakkelijker gaan en dat was ook zo.
Het N.P. zat weer vol met verschillende kangoeroesoorten, veel vogels en prachtige natuur. We hebben een dagwandeling gemaakt door de gorge (kloof) waardoor we zo’ n 10 keer door een rivier moesten lopen maar het was verschrikkelijk mooi.

Zoals gezegd, na 2 dagen beter weer was de weg ongelooflijk verbeterd en zijn we zonder moeilijkheden richting de kust gaan rijden. Nabij MacKay zijn we naar Eungella N.P. gereden. Hier was weer de mogelijkheid om een vogelbekdier te zien. Deze keer hadden we dubbel geluk: Na een half uurtje over het water getuurd te hebben zagen we er één, helemaal fantastisch. Om het nog gekker te maken zagen we er later tegelijkertijd nog één. Twee vogelbekdieren, dat is pas mazzel hebben aangezien die dieren nogal territoriaal zijn en vaak zie je er dus maar eentje. Het feit dat het ontzettend regende maakt dan niet meer uit. Droge kleren genoeg in de campervan!
We vonden een plekje op een camping waar je door de overvloed aan regen niet op de normale kampeerplekjes kon staan maar we mochten op de parkeerplaats staan vlakbij het huis van de eigenaren. Helemaal prima aangezien er verder geen gasten waren en we hadden dus genoeg privacy. De route richting de kust voerde ons langs een enorm gebied van suikerrietplantages en stukken regenwoud.

In Townsville hebben we het aquarium bezocht waar we een beeld kregen van het Great Barrier reef. Dat was wel aardig maar het bezoek aan het zeeschildpaddenhospitaal was het meest bijzonder (onderdeel van aquarium). Met een klein groepje mensen kregen we daar een rondleiding en er werd iets verteld over de verschillende patiënten die er zaten. Vaak zijn het dieren die gewond zijn geraakt door scheepsschroeven of dieren die plastic of vishaken met lijnen hebben ingeslikt. Het herstellende vermogen van zeeschildpadden is groot maar uiteraard is niet ieder individu te redden. Het is goed om te zien dat er zo’n opvangmogelijkheid is, die steeds meer bekendheid krijgt. Boven Townsville hebben we gekampeerd in Paluma N.P. Dit was ook weer een bushcamping waar je dan voor 10.30 dollar (7,50 euro) kunt kamperen. Er waren toiletten en zelfs douches aanwezig, luxe!

Heel rustig aan rijden we dus richting Cairns en gaan we zoveel mogelijk bezienswaardigheden zoals watervallen, natuurgebieden, enzovoorts langs. Lang niet alles is bereikbaar door de schade die de cyclonen en overstromingen hebben aangericht maar je kan zien dat iedereen hard werkt om alles weer op te ruimen en te herstellen. Ongelooflijk hoeveel schade natuurverschijnselen kunnen aanrichten aan huizen, wegen en natuur. We hebben de extremen van de natuur deze vakantie toch wel heel dichtbij meegemaakt (aardbeving, overstromingen, cycloon), al waren we gelukkig nergens direct betrokken. De veerkracht van mensen is daarbij ook indrukwekkend, de boel wordt opgeruimd, er wordt een nieuw bord neergezet: “ja, het heeft best stevig geregend, maar we zijn weer open hoor!” en ze zijn blij als er weer toeristen komen die wat geld in het laatje brengen.

Tot snel in Nederland,

Liefs, Frank en Hilda