Het Zuid eiland langs de Westkust

Lieve vrienden en familie,

Na het bericht van eerder deze week om iedereen die ongerust was te informeren, nu weer verder met ons reisverslag.

Overigens, Nieuw Zeeland ligt op een breuklijn van twee grote platen die langzaam over elkaar heen schuiven, er is hier dus nogal wat gerommel onder het aardoppervlak, de aardbeving in Christchurch van de 22ste was een naschok van de aardbeving die in september plaatsvond, alleen waren de gevolgen nu veel groter omdat de beving veel ondieper was. Tragisch genoeg is daardoor de schade veel groter en zijn er veel doden en gewonden gevallen. Sinds september zijn er honderden naschokken geweest, waarvan enige tientallen met een hevigheid hoger dan 5. Er zullen er de komende dagen nog meer volgen, dus op een camping zijn wij een stuk veiliger dan in een stad.

Onze reis dan.

In het noorden van het Zuid eiland hebben wij allereerst het Abel Tasman National Park bezocht. Je kunt hier dagenlange wandelingen maken langs de kust, langs ongerepte natuur, met iedere keer weer mooie baaien, stukken rots, eilandjes voor de kust. Heel erg mooi, maar in deze tijd van het jaar ook wel erg druk. We hadden weer schitterend weer, dus we hebben genoten.

De dag erna hebben we onze reis vervolgd en zijn via een schitterende route (de Buller Pass) naar de westkust gereden. Aangekomen bij de kust hebben we een zeehondenkolonie bekeken, je kon vanaf platforms op de rotsen kijken, waar de zeehonden lagen, met jonkies van een paar maanden oud. De route langs de westkust staat in de top 10 van mooiste wegen ter wereld volgens Lonely Planet en het was inderdaad prachtig. We hebben gekampeerd op een camping aan zee, met op de achtergrond woeste rotsen.

De volgende ochtend was het weer stralend weer en zijn we gestart met een korte wandeling rond de Pancake Rocks. Stapel een hoeveelheid stenen pannenkoeken op elkaar en de strepen die je ziet aan de zijkant zijn zichtbaar in de rotsen, heel bijzonder.

Hoe meer we richting het zuiden reden hoe meer de bewolking toenam. We bezochten Franz Josef Glacier en Fox Glacier. Vooral die laatste gletsjer vonden we beiden erg indrukwekkend. We konden er heel dicht bij komen, een prachtig natuurspektakel.

We zijn rustig aan doorgereden tot het plaatsje Haast waar we overnacht hebben. De volgende ochtend via de Haastpas (ook weer een fantastische rit) richting Queenstown gereden. Onderweg zien we in onze roadmap allerlei verwijzingen staan naar Lord of de Rings opnameplekken. Helaas zijn deze moeilijk te vinden maar met een beetje fantasie kan veel gezien worden. We reden door een gebied waar we elk moment een Warg om de hoek konden verwachten, gelukkig niet.

Via Queenstown zijn we naar Milford Sound gereden. Eindelijk aangekomen in Milford zagen we voor het eerst weer zon. Daarvoor alleen maar regen en motregen. Dat wordt je snel zat. Helaas was er geen plek voor ons op de camping aldaar dus moesten we een uur (40 km) terugrijden (het is een doodlopende weg van 120 km lang) om een plekje te vinden op een camping in de natuur. Een super plek gevonden met prachtig uitzicht maar helaas geen internet en bereik via telefoon dus geen mogelijkheid familie gerust te stellen.

De volgende ochtend zijn we weer naar Milford Sound gereden waar we een boottocht hebben gemaakt door een reusachtig fjord. Onbeschrijflijk, maar we wagen toch een poging: Steile rotsen die tot 1300 meter hoog uit het water komen, watervallen, gletsjers hoog boven je, zo nu en dan wat zeehonden op de rotsen, echt fantastisch. We hebben ook nog een ponton bezocht waar je 15 meter onder water kunt afdalen. Een heel technisch verhaal maar het zoetwater uit de watervallen is donker (plantenresten, grond) én lichter dan het zoute zeewater, dus blijft er op drijven en daardoor lijkt het of je veel dieper onder water bent, dan in werkelijkheid. Dat denken planten en dieren ook, dus kun je hier 15 meter onder water koralen en vissen zien, die normaal gesproken veel dieper zitten. Heel mooi.

Vanuit Milford Sound zijn we weer langzaam de bewoonde wereld in gereden.

Op dit moment zitten we op het Otago schiereiland, bij Dunedin. We zijn hier naartoe gegaan voor de natuur. Gisterenmiddag zijn we naar een strand gegaan waar we Yellow-eyed penguins aan land hebben zien komen (zo waggelend vanuit zee het strand op en de duinen in naar hun nest) en een confrontatie hebben gehad met een paar zeer stevige zeeleeuwen, echt heel wijs, geen dierentuin, gewoon een verlaten strand waar alleen een paar natuurliefhebbers rondhangen.

Vandaag reizen we verder naar het noorden.

Groetjes,
Frank en Hilda